...wszyscy jeszcze spali...koło ósmej miała przyjechać do Babci wynajęta przez Mamę pielęgniarka...
...wyszedłem na spacer po znajomej i niewiele zmienionej przez te wszystkie lata okolicy...zaszedłem do mini sklepu zakupić świeże bułki...za ladą stała w moim wieku kobieta bacznie mi się przyglądając...zaraz po wyjściu uświadomiłem to sobie że przecież razem tyle dni spędzaliśmy na wspólnych wyprawach...zabawach w podchody na polach owsa jej ojca...tak chyba i ona mnie pamięta...zabawne historie z przed połowy życia...a te nam najlepiej w pamięć się zakradły...
...w domu rozpaliłem pod kuchnią wstawiając wodę na poranną kawę...powyjmowałem z lodówki i ułożyłem na stole Babcine konfitury,masło,plastry wędliny ale i ser biały taki wytwarzany w domu na zwykłej lnianej ściereczce...wstała Mama niemalże w tym samym momencie co przekroczyła nasz próg pielęgniarka...
...postanowiłem że zjemy wszyscy razem więc przeniosłem mały stolik i wszystkie smakołyki do pokoju Babci,która też zaczęła się budzić zanosząc się kaszlem...w końcu wyciągnąłem od Mamy że Babcia ma zapalenie płuc...a w Jej wieku to zawsze jest niebezpieczne...choć zawsze uważałem że jest twardą kobietą...
...a Mama z dużą dawką hipochondryczką...wreszcie mogłem prawdziwie przywitać się z Babcią...przytulić Jej wątłe ciało o kilka stopni cieplejsze od mojego...ze skrywanym grymasem złego samopoczucia przełamanym lekko wyczuwalną ciekawością co u mnie...
...zaczeliśmy jeść celebrując że od dawna nie robiliśmy tego w tym gronie...popijając kawę budzącą nas do życia...(Babcia oczywiście piła swoją ulubiną herbatę z cytryną i domowym sokiem malinowym)Babcia opowiedziała jak żyje się "tu" zdala od ciekawego życia...gdzie każdy mieszkaniec przeżywa swoje życie garbiąc się niosąc niejako ciężar brak "perspektyw" o których nigdy niesłyszał...i to że każdy wyglada niemalże tak samo...zubożale,nijako...nieprzekraczając metra siedemdziesięciu,za to w obwodzie rosnąc ze zdwojoną siłą...we flanelowej koszuli,dresowych spodniach(które wszyscy kupili od szmuglującego je tirem białorusina),gumofilcach,i czapce niby kaszkiet z daszkiem wykonanej z flauszu...ludzie nawet pachną podobnie,uśmiechając się w równie szczerbaty sposób...pokolenie Babci wymiera toczone niczym przez gangrenę bez profilaktycznego stylu życia wiecznie odurzających się by przed samym sobą zamazać z mapy to miejsce w którym przyszło im życ...oddając się we władanie zapomnieniu...na tej "ziemi ucieczki na wschód od edenu"...
...po śniadaniu Mama razem z pielęgniarką zajęły się Babcią mnie pozostawiwszy w pełni słusznie na korytarzu...mogłem bez przeszkód oddać się planowaniem obiadu... nadszedł czas na gęsi owsiane...pierzące się...u ojca owej przyjaciółki z dzieciństwa kupiłem już oskubane gęsi i słoik smalcu...w domu oprawiłem...dzieląc skrzydła i korpus na rosół,piersi wraz z tłuszczem i skórą do wędzenia,a udka na obiad...nasoliłem je i doprawiłem mielonym w moździeżu zielem angielskim,liściem laurowym,goździkiem i szczyptą kolendry pozostawiając by nasiąkły smakiem...w między czasie ...obrałem ziemniaki i starłem na tarce,odsączyłem i wymieszałem ze startymi razem dwiema dużymi cebulami...do masy wbiłem jajko,a właściwie dwa i wlałem odrobinę śmietany tłustej,wiejskiej...dodałem mąki mieszając intensywnie...sól i świeżo młotkowany pieprz...odrobina cukru i mogłem smażyć placki...na rozgrzanej patelni pokrytej olejem zsuwając z łyżki masę od siebie formowałem je kształtne,okrągłe...
...w rondlu rozpuściłem tłuszcz z gęsi...i zanurzyłem w bulgoczącym roztworze udka...razem z przyprawami z marynaty... i tak dusiłem...aż zmiękły i stały się wyjątkowo kruche...
czerwoną kapustę rosnącą na polu babcinym a teraz znajdującą się w spiżarni jak reszta zapasów na zimę zszatkowałem...i zacząłem dusić z masłem,sokiem porzeczkowym,rodzynkami...cynamonem i goździkami...lekko osłodzoną,osoloną...zakwaszając na koniec octem jabłkowym...w kuchni nie można było nieodejść od zmysłów...cała gama aromatów przeszywała mnie i każdą napotkaną osobę na wskroś dotykając najczulszych punktów oddających istotę głodu...
...lecz to nie koniec dansingu z aromatami...na skraju pola rosła stara śliwka węgierka pod którą pierwszy raz zetknąłem usta z ustami dziewczyny,w kwiatów płatkach obsypany,z przeszywającym dreszczem który jeszcze dziś gdy stoję pod nią rozdziera wnętrzności i schładza je jednocześnie tak iż dygoczą...z owocu tego drzewa zrobię sos...dusząc jak powidła bez pestek,sporo osłodzone,mieszając by się nie przypaliły...dodając na koniec imbir i szczyptę soli dla równowagi...
...Mama zaczęła się krzątać po kuchni zupełnie nie spostrzeżona jak cień przemykała udając że jej tu niema...aż pora obiadu nastała...na talerz najpierw położyłem placki tworząc rozetę z niedużą dziurką w środku...właśnie tam położyłem kapustę...a na wierzch zapieczoną na rumiano udo z gęsi...polałem sosem ze śliwki węgierki pocałunkiem podszytym... Mama znów z lekka zachwycona zjadała powoli kęs za kęsem delektując się,a ja w milczeniu i tęsknocie za Nią tylko zaspokajałem głód...przyglądając się pielęgniarce która raczej nie jadła nigdy czegoś takiego...nie mogłem przestać tęsknić...tak niechętnie z odrazą...w pamięci mając poprzedni związek gdzie tęsknota niemalże nie zabiła w swej samotnej krucjacie przeciwko niezwyciężonemu odrzuceniu...teraz walcząc z zaangażowaniem zza podwójnej tarczy odsłaniam najważniejsze organy jakbym miał się poddać operacji...skazując się na łaskę Jej-chiururga od naczyń sercowych...nawet uciekając na wschód od edenu nie uwolniłem się od zniewolenia uczuciowego...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz